Patronka

Św. Teresa od Dzieciątka Jezus urodziła się w nocy z 2 na 3 stycznia 1873r. W Alencon (północna Francja) jako dziewiąta i ostatnia córka Ludwika Martin i Marii Guerin. Na chrzcie świętym, który miał miejsce następnego dnia, otrzymała imiona: Maria, Franciszka, Teresa. Mając 4 lata straciła matkę (1877). Teresa po śmierci matki obrała sobie za Matkę Najświętszą Maryję Pannę. W tym samym roku ojciec z córkami przeniósł się do Lisieux. W latach 1881-1886 Teresa przebywała w internacie sióstr benedyktynek. 25 marca 1883 roku św. Teresa zapadła na ciężką chorobę, która trwała do 13 maja 1883r. Sama wyznała: „Uzdrowiła mnie cudownie Matka Boża”.

Wroku 1884 Teresa przyjęła pierwszą Komunię świętą. Odtąd przy każdej Komunii świętej z radością powtarzała: “Już nie żyję ja, ale żyje we mnie Jezus”. W tym samym roku otrzymała sakrament Bierzmowania. Pragnęła pozyskać dla Pana Jezusa wszystkich grzeszników. Postanowiła całkowicie zapomnieć o sobie, a oddać się Boskiemu Oblubieńcowi i zbawieniu dusz. Ogarnęła ją tęsknota za modlitwą, rozmową z Bogiem. Odtąd zaczęła się jej wielka droga ku świętości. Miała wtedy 13 lat. W roku 1887, do karmelu wstąpiła druga siostra św. Teresy, Maria. W tym czasie skazano na śmierć głośnego bandytę, który był postrachem całej okolicy, Pranziniego. Teresa miała wtedy 14 lat. Dowiedziała się z gazet, że zbrodniarz nie chce pojednać się z Panem Bogiem. Teresa postanowiła modlić się o jego nawrócenie. W jego intencji ofiarowała specjalne pokuty i umartwienia. Mówiła: “Jestem pewna, Boże, że przebaczysz temu biednemu człowiekowi. Oto mój pierwszy grzesznik. Boże spraw, aby okazał jakiś znak skruchy”. Nadszedł czas egzekucji, lecz bandyta nawet wtedy odrzucił kapłana. A jednak ku zdziwieniu wszystkich, kiedy miał podstawić głowę pod gilotynę, nagle zwrócił się do kapłana, poprosił o krzyż i zaczął go całować. Na wiadomość o tym Teresa zawołała szczęśliwa: “To mój pierwszy syn!”.

Kiedy Święta miała 15 lat, zapukała do bram karmelu, prosząc o przyjęcie. Przełożona jednak, widząc wątłą oraz zbyt młodą panienkę, nie przyjęła Teresy, obawiając się, że najsurowszego zakonu nie przetrzyma. Teresa jednak nie dała za wygraną, ale udała się z prośbą o pomoc do miejscowego biskupa. Ten jednak zasłonił się prawem kościelnym, które nie zezwala w tak młodym wieku wstępować do zakonu. W tej sytuacji Teresa udała się do Rzymu, aby prosić Papieża Leona XIII o zgodę na wstąpienie do karmelu. Ojciec święty nie chciał jednak czynić wyjątku. Musiała czekać do ukończenia 16 roku życia, aby wstąpić do klasztoru. Zaraz po przyjęciu do zakonu postanowiła “zostać świętą”. W styczniu 1889 roku odbyły się jej obłóczyny i otrzymała imię : Teresa od Dzieciątka Jezus i od Świętego Oblicza. Jej drugim postanowieniem było: ” Przybyłam tutaj, aby zbawiać dusze, a nade wszystko, by się modlić za kapłanów”. W roku 1890 złożyła śluby i uroczystą profesję.

Rok przed śmiercią, zaczęły pojawiać się u św. Teresy, pierwsze objawy daleko już posuniętej gruźlicy: wysoka gorączka, osłabienie, zanik apetytu a nawet krwotoki. Umarła 30 września 1897 roku.

Święta Teresa była zawsze uśmiechnięta. Nawet wśród największych cierpień umiała zdobyć się na uśmiech. Chciała zostać świętą. Chciała wiele uczynić dla zbawienia dusz. Chciała pomagać kapłanom. Przed swoją śmiercią św. Teresa przyrzekła, że będzie z nieba “zsyłać deszcz róż”. Dlatego ikonografia przedstawia Świętą z naręczami róż, które oznaczają łaski, jakie za jej wstawiennictwem ludzie otrzymują. W roku 1923 papież Pius XI ogłosił ją błogosławioną, a dwa lata później została kanonizowana (1925r). W 1927 roku papież ogłosił ją, obok św. Franciszka Ksawerego, główną patronką misji katolickich. W roku 1937 w imieniu papieża Piusa XI, jako legat, kardynał Eugeniusz Pacelli, późniejszy papież Pius XII, poświęcił ku czci św. Teresy od Dzieciątka Jezus w Lisieux wspaniałą bazylikę. W roku 1944 papież Pius XII ogłosił św. Teresę drugą, obok św. Joanny d Arc, patronką Francji. W roku 1947 w 50 lecie śmierci św. Teresy jej relikwie wędrowały przez Francję w peregrynacji. Bazylikę ku czci św. Teresy wybudowano w Lisieux na wzgórzu opodal klasztoru karmelitanek bosych. Wśród 19 kaplic, ufundowanych w tej bazylice przez różne narody, jest także kaplica polska z obrazem M.B. Częstochowskiej. Znaczna część relikwii Świętej znajduje się w osobnej kaplicy w złotej trumience, którą ofiarował papież Pius XI. Miał bowiem do tej Świętej szczególne nabożeństwo. Przed relikwiami św. Teresy pali się mnóstwo świec, które przynoszą pielgrzymi z różnych stron świata. Nad wejściem do bazyliki widnieje duży napis: Kto się wywyższa, będzie poniżony; kto się uniża, będzie wywyższony Łk 14,11.

WBazylice jest część relikwii Świętej, natomiast w klasztornym kościele są jej relikwie główne. Święta Teresa od Dzieciątka Jezus leży w brązowym habicie z białą peleryną, w czarnym welonie i z wiankiem róż na głowie. W prawej ręce trzyma róże, a w lewej krzyż. Wokół kryształowej trumny mnóstwo róż i zapalonych świec. Dokoła jej trumny widnieje napis: Chcę osiągnąć niebo, czyniąc dobrze na ziemi. Na początku XX wieku kult św. Teresy bardzo szybko rozpowszechnił się w całej Europie. Także w Polsce kult św. Teresy stał się “modny”. Nie było kościoła bez obrazu Świętej z różami i z uśmiechem. Wystawiono ku jej czci kilkadziesiąt kościołów. Jej imię stało się bardzo popularne.

W czasie swojego pobytu we Francji Ojciec święty Jan Paweł II w roku 1980 nawiedził Lisieux, by oddać hołd “Świętej wieku XX”. W setną rocznicę śmierci Świętej Teresy w 1997 r. Ojciec święty Jan Paweł II ogłosił ją “Doktorem Kościoła”.